In 2004 realiseerde Hans Wuyts het werk ‘Artists residence’ een sculptuur als aankondiging voor het nieuw aankomende Spoor Noord park in Antwerpen.
De titel ‘Artists residence’ refereerde eerder naar de ideële/conceptuele context dan naar zijn eigenlijke bestemming, een residentie voor kunstenaars. De residentie hield zich op boven het normale gezichtspunt en torende omhoog op de rand van een achtergelegen woongebied dat door de overheid wordt geïnjecteerd met een aantal socio-economische projecten: een park, een recreatiegebied, een hogeschool en diverse maatregelen die mogelijkheden bieden op het vlak van immobiliën. De toren benadrukte eerder het verwijderd zijn, dan de beoogde aansluiting van de twee gebieden, het bestaande woongebied en het toekomstige park. De residentie beklemtoonde het afgelegen karakter van het gebied.Tijdens het passeren keken automobilisten verward vanachter de voorruit omhoog. Bij duisternis werd die verwarring nog groter doordat een roze tl-lamp de vitrine van de residentie verlichte.
Materialen : betonplex, hout, plexiglas, TL verlichting. Hoogte: 5m 60cm, breedte 2m x 2m.
Een nieuw sculptuurontwerp voor het Spoor-Noord park in Antwerpen.
‘Artist residence model 2’
De totale afwerking van het nieuwe park komt in zicht. Hans Wuyts heeft een projectvoorstel ontworpen om een nieuwe sculptuur te integreren in het park. De sculptuur die hij in 2004 geplaatst heeft, is een voorloper van het nieuwe ontwerp. Het nieuwe ontwerp zal meer mogelijkheden bieden voor het effectief gebruik van de ruimtelijke sculptuur. Het moet in eerste instantie een architecturale sculptuur zijn die een artistieke en sociale gebruikersfunctie heeft. Deze functie kan uitbreiden naar meerdere mogelijkheden: een effectieve residentie voor kunstenaars, een ruimte om lezingen,exposities of projectvoorstellen te doen, een outdoor projectieplatform voor andere sculpturen, installaties, films, optredens … Antwerpen heeft een sterke sociale kunstenaarswerking; men kan bijvoorbeeld terugdenken aan de werking van Factor 44, Scheldapen, de verschillende collectieven … Hans Wuyts gelooft heel sterk in de ondergrondse maar evenzeer effectieve werking van zulke initiatieven omdat ze een andere perceptie tonen ten aanzien van de mogelijkheden in kunst. Wat als onderzoek of eindresultaat niet zo direct een plaats kan vinden in een museum, een kunsthal of galerie zal hier wel een draagvlak vinden. Het is alleszins de bedoeling om deze minimale basisruimte volop te benutten en maandelijks te laten bezetten door kunstenaars. Het moet mogelijk zijn om deze residentie radicaal te laten transformeren of de basisstructuur ervan te wijzigen. Hierdoor kan de kunstenaar de sculptuur waarin hij werkt en woont letterlijk naar zijn hand zetten en de binnen - en buitenruimten totaal wijzigen en aanpassen tot zijn werk letterlijk plaats neemt.
De sculptuur vormt een onderzoeksruimte in een publieke ruimte. De sculptuur en de kunstenaars die er werken zullen een aanknoping maken met de publieke ruimten; het omliggende park en de omliggende wijken. Er kan hier een zeer direkte dialoog ontstaan.
De sculptuur en de kunstenaars die er in werken kunnen een discours ontwikkelen. Dit discours kan heel letterlijk gaan over wat kunst / cultuur kan uitdrukken en teweeg brengen in een publieke ruimte, hier een park van 24 hectaren met verschillende noden en behoeften.
Het discours kan evenzeer een indirecte weg opgaan wanneer bijvoorbeeld de kunstenaar verzoekt om geen directe dialoog aan te gaan met het park en de omgeving. Deze kunstenaar verkiest om binnen de grenzen van de residentie te werken. Hij wil zich verhouden tot de binnenruimten, daar te werken en het resultaat na een maand aan het publiek tonen.
Opbouw in 3 verschillende lagen.
De residentie zal worden geplaatst in de open ruimte van het park zelf. Ze zal bestaan uit drie modules of lagen.
Laag 1.
Een betonnen fundering die verankerd zit in de bodem van het park. Er zullen een aantal fundamentele basisonderdelen rechtstreeks worden ingegoten (zoals een slaapcapsule, een aanzet voor een kleine kookgelegenheid, een trap naar een hoger gelegen projectieplatform, een douche, een toilet, …).
‘Artist residence model 2’ schets voorontwerp fundament / ruïne.
Laag 2.
Op deze fundering wordt een tweede module geplaatst, voorzien van houten geïsoleerde muren, afgewerkt met ramen, lichtstroken, een deur en een enorm valluik. Er zijn minimale nutsvoorzieningen zoals: water, electriciteit, verwarming. De sculptuur is gebaseerd op een lege doos met uitgewerkte extenties. De buitenvorm van de residentie wordt bepaald door wat er binnen als structuur aanwezig is. Zo kan het keukenblok en een tafel bijvoorbeeld door de muur van de residentie worden geschoven in een betonnen omhulsel. Zo kan men met de openingen een neutrale en open binnenruimte creëren.
‘Artist residence model 2’ schets voorontwerp.
Laag 3.
Wanneer na verloop van tijd de sculptuur uitgeleefd of verouderd is, kan de houten buitenkant verwijderd worden en blijft er een betonnen ruïne over. De ruïne zal nog steeds alle kenmerken tonen van een kleine leefwereld en zoals elke andere ruïne sporen van het verleden tonen.
De ruïne als permanente sculptuur.
Er zullen dus twee verschillende lagen zichtbaar zijn op verschillende tijdstippen.
1: De sculptuur met een artistieke en sociale gebruikersfunctie als residentie.
Deze zal een werking hebben van 2 tot 3 jaar. De tijdsperiode hangt wel af van de kunstenaars en de ingrepen die zij uitvoeren.
2 De ruïne als permanente sculptuur. Een object in het landschap met een geschiedenis als een denktank over de omgeving. De ruïne is permanent geïntegreerd in het parklandschap.
